ΖΗΣΕ ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ
ΖΗΣΕ ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ
ΖΗΣΕ... ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ!
Σέρνεσαι...
γιατί έτσι έμαθες να ζεις...
Ασπάστηκες και προσκύνησες,
όσους την προσταγή τους...
την έχεις για ευαγγέλιο.
Ηδονίζεσαι να υποκλίνεσαι,
μήπως και σε προσέξουν,
σ’ αυτούς που σου χαράξανε...
το δρόμο το "φθηνό".
Εκλιπαρείς ημιμαθείς,
με βλέμμα ικεσίας,
γιατί σου ’μάθανε ... να ’σαι ερπετό,
να ‘σαι γονατισμένος.
Ισοπεδώνεις άξιους,
για να ’σαι αρεστός,
κι ομοίους σου γεννάς.
Αγωνιάς για τ’ αύριο...
το σάλιο σου ξοδεύεις.
Μήπως και άλλος πιότερο,
θα γλύψει "ανωτέρους".
Κι είναι η ματιά σου αφόρητη,
γεμάτη υποτέλεια.
Οικογένεια: Θέατρο, Ποίηση
Ομάδα: Ποίηση
Κατηγορία: Ελληνική Ποίηση
Υποκατηγορία: Νεοελληνική ποίηση