Η Θεοδοσία προσπαθεί να διαχειριστεί την τρίτη επέτειο του τροχαίου δυστυχήματος που της στέρησε τον άντρα και την κόρη της, στη σιωπή του lockdown που έχει επιβληθεί λόγω της πανδημίας. Το σημάδι στο πρόσωπο ενός αγνοούμενου που αναζητείται μέσω silver alert ξυπνά την επιθυμία της να επικοινωνήσει για όσα δεν έχει ακόμα τολμήσει να εκφράσει. Τις επόμενες ημέρες, γράφει για κάθε έναν από τους εξαφανισθέντες που εμφανίζονται στην τηλεόραση ένα σημείωμα, με το οποίο εκείνοι αποχαιρετούν, κατηγορούν ή και παρηγορούν όσους μένουν πίσω. Μικρά ή μεγαλύτερα περιστατικά της καθημερινής ρουτίνας της αποτελούν έναυσμα για τα σημειώματα αυτά, τα οποία μετατρέπονται σε ένα μέσο επεξεργασίας των σκέψεων και των συναισθημάτων της πέρα απ’ την ίδια και, συνεπώς, ασφαλές. Σταδιακά, όμως, η συγγραφή τους θα φέρει στην επιφάνεια την επιτακτική ανάγκη να πει στην κόρη της όσα δεν πρόλαβε το τελευταίο βράδυ τους.