ΕΡΗΜΗΝ, ΕΡΗΜΙΑ
ΕΡΗΜΗΝ, ΕΡΗΜΙΑ
Με συγκινήσατε που κρατάτε ακόμα, αυτό το μικρό σχόλιο του '84 για τα ποιήματά σας. Το μοτίβο δεν έχει αλλάξει και πολύ στα χρόνια, που πέρασαν από τότε. Ένας λόγος άλλοτε λυγμικός, άλλοτε ηδυσμένος αλλά πάντοτε πλήρης συναισθήματος. Η συγκίνηση τρυπώνει παντού, τόσο στα έμμετρα και ομοιοκατάληκτα όσο και στα άλλα τα πιο ελεύθερα. Ουσιαστικά δηλαδή η στάση σας, το ήθος σας ως προς την ποίηση δεν διαφέρει. Υπάρχει ένας εσωτερικός λυρισμός και μια αισθαντικότητα που δίνει τον τόνο σε όλα. Και αυτή είναι που γειώνει και ενανθρωπίζει. Διδαχθήκατε από τον Γκάτσο και τον Ελύτη, αλλά εσείς το όνειρο το θέλετε περισσότερο της αφής. Αλέξης Ζήρας Αν μου στερούσες το νερό θα ικέτευα το σύγνεφο. Αν μου έβγαζες τα μάτια θα έβλεπα με την ψυχή. Αν τέλειωνε το μελάνι θα έγραφα με το αίμα μου. Αν έλιωναν τα φτερά μου θα δανειζόμουν του αετού. Αν μου στερούσες· την Ποίηση δε θα είχα οξυγόνο· για να ζήσω. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Διόνυσε Ξανά απ' την αρχή Κυριακή στον Αίνο Όρθιοι και μόνοι Τα μαύρα ρούχα μου φορώ Ξέρασ' η γη τα σπλάχνα της Παραμύθια ζωής Πίνοντας φως Αναπνέω Μεσολόγγι Είχαμε χρώματα Παλιάς κοπής όνειρα Αγιογράφε της στιγμής Το σχήμα της σιωπής Στην ψύχα της ψυχής Στην άλλη όχθη Καταθέτω ψευδαισθήσεις Ω! λίγα της ζωής τα πολύτιμα Στο εικονοστάσι της αρετής Η απελπισία του ποιητή Άλφα μου γίνε τ' ωμέγα Η τέχνη είναι καταλύτης Κλειδούχος άγγελος Τ' άστρα μιλούν Η πεμπτουσία του φωτός Ο μόνος τρόπος Λιαντίνης ή το εκκρεμές Φέτες ψωμιού Το μέλλον ψιθυρίζει Στην επικράτεια της αρμονίας Όσοι ψηλαφούν Κήρυκες της νοσταλγίας Αυτοί οι νεκροί Στον αιώνα Μετά το μαραθώνιο Το μονοπάτι Ο άλλος τρόπος Τεκμήριο Ταξιδεύω αναζητώντας Η ακριβή περγαμηνή Η λίμνη ουτοπία Της ποίησης ο βολβός Μειδίαμα της πέτρας Της Παναγιάς τα τάματα Οι ποιητές π' αγάπησα Επιμύθιο
Οικογένεια: Θέατρο, Ποίηση
Ομάδα: Ποίηση
Κατηγορία: Ελληνική Ποίηση
Υποκατηγορία: Νεοελληνική ποίηση