ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΣΤΙΣ ΒΙΛΛΙΕΣ ΦΕΝΕΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

?πό τά νεανικά μου χρόνια, ?γαπημένος καλοκαιρινός προορισμός ?ταν τό μικρό χωριό τ?ς μητέρας μου, ? Βίλια. Ο? περίπατοι στήν ?ξοχή, ο? ?πισκέψεις στά γειτονικά χωριά, ? μόχθος τ?ν ?γροτ?ν, ? βόλτα στό μοναστήρι το? ?ι-Γιώργη, τό ?πέροχο τοπίο μέ τόν βελούδινο κάμπο καί τά περήφανα βουνά πού ?ρθώνονταν γύρω του, στάλαξαν βαθιά μέσα μου μία δυνατή ?γάπη γιά τήν γενέτειρα τ?ς μητέρας μου. ?λλά ? μαγική στιγμή τ?ς μέρας ?ταν σάν τήν ?κουγα νά λέει: «Π?με νά ?νάψουμε τά καντήλια στήν ?γία Βαρβάρα!»
     Ο? ?ναμνήσεις πολλές καί γλυκές. ? πέτρινη μάντρα, ? πύλη το? προαύλιου χώρου μέ τήν σιδερένια πόρτα πού σέ καλωσόριζε τρίζοντας παραπονεμένα, ? κλειδωμένη ξύλινη πόρτα κάτω ?πό τό γέρικο πουρνάρι, ? μολυβένια καμπάνα, τά ?λύγιστα κυπαρίσσια μέ τά χορταριασμένα μνήματα, τά βελάσματα ?πό τίς κοντινές στάνες, ο? μυρωδάτες δάφνες, τό φορτωμένο μέ ?ρώματα τ?ς γ?ς ?εράκι, τό κελί μέ τό τζάκι…
     Α?τό τό μικρό μοναχικό ?κκλησάκι στήν πλεύρα το? χωριο? στάθηκε ?ποκάλυψη γιά μένα καί τό ?γάπησα πολύ. Φούντωνε μέσα μου χαρά μεγάλη, ?ταν πήγαινα ?κε?. ? ?ψη του, ? μυρουδιά του μόλις ?νοιγα τήν πόρτα καί ?μπαινα στό φιλόξενο μισοσκόταδο, ? δροσιά πού μέ τύλιγε μόλις διάβαινα τό κατώφλι του, μο? δημιουργο?σαν μοναδικά συναισθήματα. Τά σβησμένα καντήλια, τά θαμπά μπρούντζινα μανουάλια, ? παλιά μαντεμένια κολυμπήθρα, ? γλυκιά μορφή τ?ς ?γίας στό προσκυνητάρι, ο? θαμπές ?πό τόν χρόνο ε?κόνες στό ?πλό τέμπλο, τό παλιό ?ναλόγιο καί τό γαλάζιο ξύλινο δεσποτικό, ?λα ?ταν σιωπηλοί μάρτυρες μι?ς ?λλης ?ποχ?ς. Κι ?ταν ? ?λιος τρύπωνε ?κάλεστος ?πό τά στενά παράθυρα καθώς τό λιβάνι σκόρπιζε τήν ε?ωδιά του στίς ?γιες μορφές, ?νιωθα πώς ξεχείλιζε ? σιωπηλή παρουσία της στόν μικρό ναό. Μία τέτοια κατανυκτική στιγμή πρίν ?πό πολλά χρόνια στάθηκε ?φορμή γιά ?να ?σωτερικό τάμα. Νά γράψω κάποτε γιά τήν ?γαπημένη μου ?γία, νά συλλέξω, ?ν γινόταν κάποια ?πό τά ?μέτρητα θαύματα πού ?χει κάνει ? χάρη της, νά ?φυπνήσω τίς μν?μες τ?ν παλι?ν καί νά κεντρίσω τό ?νδιαφέρον τ?ν νέων, γιατί στήν πορεία τ?ς μικρ?ς μου ?ρευνας ?μαθα πολλά.
     ? Βίλια, ?ν καί ?σήμαντο χωριό, ε?ναι προικισμένο μέ πνευματική κληρονομιά καί παρακαταθήκη! Γειτονεύει μέ τό ?ερό προσκύνημα τ?ς ?γίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας, ?ν? γιά τήν θαυματουργή ε?κόνας της ?χει γραφτε? Παρακλητικός Κανόνας, ?νέκδοτος μέχρι σήμερα, ?πό ?ναν ?ερομόναχο ?νόματι Διονύσιο, ?πό τό Ρώσικο Κοινόβιο το? ?γίου Παντελεήμονα, μέ ?μερομηνία τό ?τος 1903. Α?τό τό δοξολογικό καί ε?χαριστήριο ?μνογράφημα μέ τήν τιμητική ?φιέρωση στό ?νομα τ?ς ?γίας το? χωριο? μας, καταδεικνύει μέ τόν πλέον ?μφαντικό τρόπο πόσο μεγάλο ?π?ρξε σέ σπουδαιότητα τό ?κκλησάκι ?λλά καί πόσο σημαντικό ρόλο ?παιζε στήν ζωή τ?ν κατοικ?ν τ?ς Βίλιας καί τ?ν ?πολοίπων χωρι?ν.