ΜΑΣΤΟΙΧΕΙΩ: ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΣΚΙΝΟΥ
ΜΑΣΤΟΙΧΕΙΩ: ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΣΚΙΝΟΥ
                    Την ώρα που οι φλόγες έτρεχαν να την κάψουν, έσκισε η αρχοντοπούλα το φουστάνι της το μεταξωτό, έκρυψε μέσα το κόσμημα το μονάκριβο και τύλιξε το μωρό της, όταν η δούλα της ούρλιαζε την κόρη σου, κυρά, για τον γιο μου…
Και χάρισε, που λες, ετούτο το χρυσό φλουρί όνομα στο κορίτσι που μεγάλωσε στον μαυλομαχαλά, στη γειτονιά του πληρωμένου σεβντά. Δεμένο στη μέση της, κρατούσε καλά το μυστικό και δεν το μαρτυρούσε.
Μα η Μαστοιχειώ, η αγελούδα που ζούσε μασώντας το δάκρυ του σκίνου, είπε να σακατέψει γυναίκες και άντρες που καρφώθηκαν στο χρυσάφι του για να γίνουν θύτες και θύματα.
                  


 
									
								 
									
								

 
							
