ΠΡΟΣΘΙΟΣ ΘΑΛΑΜΟΣ
ΠΡΟΣΘΙΟΣ ΘΑΛΑΜΟΣ
ΚΑΘΩΣ τα σπλάχνα αγρίευαν με πόνο Ούτε που γύρισα να κοιτάξω. Ό,τι αφήνω πίσω, μένει εκεί, Δεν τελειώνει, ανασταίνεται. Εκεί που καταλήγω να κατοικώ Δεν υπάρχουν σπίτια Μόνο φωλιές θανάτου. - Για όσο είναι το πάντα και το τώρα. Καταστρέφουν το πηγαίο μας - Η πηγή ήταν πάντα μέσα μας. Μπλεγμένος στα καθημερινά χαμόγελα Θάβομαι πιο βαθιά στη γη Σιωπή σκέπασε τον σκοτεινό κόσμο Βαλτή θέση· Εκεί έκατσα και δεν ξεχωρίζω πια κανέναν. [Από την έκδοση]
Δραστηριότητα:
Λογοτεχνία