Η ΑΓΕΡΑΣΤΟΣ ΡΟΖΑ
Η ΑΓΕΡΑΣΤΟΣ ΡΟΖΑ
Εκείνο το βράδυ γεννήθηκα,
μαζί μου τρία τριαντάφυλλα.
Την άλλη μέρα άλλα τρία,
κι άλλα τρία, κι άλλα,
παντού ξεφύλλωναν φωσφορούχα στις περασιές
ροζ, κόκκινα για τον έρωτα
κρυμμένα στο παραμικρό μου βλέμμα
μ' ακολουθούν έκτοτε.
Τοίχοι ολόκληροι φορτωμένοι
να φέρνουν την άνοιξη Οκτώβρη
λιλά, σομόν, φούξια να μ' αναδεικνύουν
Θεά του Έρωτα στις περιπατητικές απαθανατίσεις μου,
να κρέμονται στέφανα βουργουνδί
να με στεφανώνουν μάρτυρα ήδη,
ν' αγνοώ το κάλπασμα, να προμηνύω
«ακούω με το αυτί μου το ανθοστολισμένο που ακουμπώ στο χώμα,
ακούω το ροδόνερο». [...]
[Από την έκδοση]