ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ;
ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ;
Είναι μπροστά μας, δίπλα μας, εντός μας: Τα σημάδια μιας «αόρατης βίας».
Μιας βίας το ίδιο επώδυνης με τη σωματική που, πολλές φορές, αφήνει πιο βαθιά αποτυπώματα και που δεν είναι εύκολο να αποδειχθεί γιατί δεν υπάρχουν μώλωπες, δεν υπάρχουν κραυγές. Μόνο βουβά κλάματα που μόνο πολύ εξασκημένα αυτιά μπορούν ν’ ακούσουν. Απουσία αποδεικτικών στοιχείων, το θύμα βιώνει μια απέραντη μοναξιά και σπάνια βρίσκει συμπαράσταση, ακόμη και στο πολύ οικείο περιβάλλον, το οποίο γίνεται περισσότερο δύσπιστο και λιγότερο ενσυναισθητικό. Έχοντας υποστεί δε, σε βάθος χρόνου, υποτίμηση, ταπείνωση, ειρωνεία και προσβολές, διαμορφώνει συνήθως μια παθογενή συμπεριφορά και προσωπικότητα, αφού έχει μάθει να βρίσκεται σε μια χρόνια και καθημερινή επιφυλακή, σ’ ένα διαρκές άγχος και μια αγωνία και οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην κατάθλιψη.