ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΡΑΣ (ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ, ΕΛΛΗΝΙΚΑ - ΑΓΓΛΙΚΑ)
ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΡΑΣ (ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ, ΕΛΛΗΝΙΚΑ - ΑΓΓΛΙΚΑ)
Η εικόνα είναι μαγική: Ο Απόλλων παίζει τη χρυσή του λύρα σε κάποιο ξάγναντο στις κορυφές του Ολύμπου και κάτω από τα θεϊκά του χέρια οι ήχοι επιβάλλουν το ρυθμό στις μενεξεδόμαλλες Μούσες που χορεύουν. Η άσβεστη αιγίδα, αυτός ο φοβερός κεραυνός του Δία έσβησε μπροστά στην ουράνια μουσική. Ο αητός του Πατέρα-Θεού, κουρνιασμένος πάνω στο σκήπτρο του έχει αφήσει τις φτερούγες του να πέσουν αριστερά και δεξιά χαλαρωμένες από τους γλυκούς ήχους. Ο Άρης άφησε στην άκρη τα τραχιά όργανα του πολέμου και ηρεμεί συνεπαρμένος από την τέχνη του τέκνου της Λητώς. Μόνον αυτά που δεν αγαπά ο Δίας ταράζονται, να! σαν αυτό το τέρας, τον εκατοντακέφαλο Τυφώνα που σφιχτοδεμένος κείτεται κάτω από της
Αίτνας το χιονισμένο βουνό.
Με αυτήν την εικόνα αρχινά ο Πίνδαρος τον πρώτο του Πυθιόνικο λίγο μετά το 500 π.Χ. Δεν ξέρω αν έχει γραφτεί μέχρι σήμερα μεγαλύτερος έπαινος για τη μουσική. Η επιβολή της σε θεούς, θνητούς και ζώα είναι απόλυτη και καθοριστική. Και όλα αυτά τα κάνει η Λύρα, το όργανο, το μέσο που ο θεός Απόλλων χρησιμοποιεί για να αποδώσει τη θεϊκή αρμονία. Γιατί η αρμονία υπάρχει, είναι γύρω μας, αποκαλύπτεται μόνον σε αυτόν που θα «τείνει ευήκοον ους» και θα την αναζητήσει μέσα από την πράξη. Κάτι τέτοιο θα έκανε ο Πυθαγόρας και μπόρεσε να «την» ακούσει.
Η λύρα ήταν το «εθνικό» όργανο των Ελλήνων για περισσότερο από χίλια χρόνια. Η απλότητα της κατασκευής της, σε συνδυασμό με τον ευγενή και αρρενωπό της ήχο, βοηθά στην ευρεία διάδοση αυτού του οργάνου και γίνεται έτσι το κύριο όργανο για την εκπαίδευση των νέων.
Με δεδομένο ότι η εκπαίδευση στην Αρχαία Ελλάδα ήταν κατά βάσιν καλλιτεχνική (η μουσική και η γυμναστική ήταν τα βασικά μαθήματα), σε αντίθεση με σήμερα η οποία είναι κυρίως επιστημονική (η γλώσσα και τα μαθηματικά είναι οι κύριες κατευθύνσεις), η λύρα γίνεται ο «άρχων» των οργάνων και δεν κατέβηκε ποτέ από το βάθρο της ακόμα και όταν εξαφανίστηκε από το προσκήνιο. Με έναν περίεργο τρόπο πέρασε στο συλλογικό ασυνείδητο του δυτικού κόσμου ως «το» σύμβολο της Μουσι