Ο ΑΓΚΙΩΤΙΚΟΣ ΠΕΖΟΒΟΛΟΣ
Ο ΑΓΚΙΩΤΙΚΟΣ ΠΕΖΟΒΟΛΟΣ
..Αργότερα, όταν ο φόβος τους λιγόστεψε κάπως, πήραν την απόφαση και κατέβηκαν κι έκτισαν οι Καλαμακαίοι τα σπίτια τους στην παραλία του σημερινού χωριού. Βρήκαν, όπως είπαμε, τα πλούσια προϊόντα της στεριάς.
Εκτός όμως από αυτά βρήκαν και τη θάλασσα γεμάτη από ψάρια. Τόσο πολλά ήταν, που όπως διηγούνταν οι γεροντότεροι, όταν πήγαιναν για κολύμπι κι έβγαζαν από τους βράχους κανένα αχινό ή πεταλίδα τα ψάρια πήγαιναν κοντά τους και τους τσιμπούσαν τα χέρια, τα πόδια κι όλο το κορμί. Κι όπως είναι φυσικό τα ψάρια έγιναν πειρασμός γι' αυτούς.
Έπρεπε οπωσδήποτε να βρουν τρόπο για να τα πιάσουν, να τα βγάλουν και να τα βάλουν στο τραπέζι τους. Θα συμπλήρωναν έτσι το φαγητό τους και θα έλυναν το πρόβλημα της διατροφής τους κατά τον καλύτερο τρόπο. Στο μυαλό τους φώλιασε η ιδέα της αλίευσής τους και στη σκέψη εγκαταστάθηκε σφοδρή η επιθυμία της απόκτησής τους.
Και η πολλή σκέψη δεν άργησε να βρει και να φέρει τη λύση. Έπρεπε να φτιάξουν ένα πρόχειρο δίχτυ με το οποίο θα έπιαναν τα ψάρια και θα τα έβγαζαν έξω στη στεριά.
Έτσι γεννήθηκε ο Αγκιώτικος Πεζόβολος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)