ΛΟΡΚΑ: ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΛΟΡΚΑ: ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Πουλιά και φεγγάρια, ποτάμια, λιόδεντρα και ανθισμένες πορτοκαλιές. Ρυάκια που αργοκυλούν, καλαμιές που γέρνουν στον άνεμο. Ανάερη θλίψη, ανάμεικτη με τη μέθη των αισθήσεων από τα αρώματα της ισπανικής υπαίθρου. Γεμάτη μελωδίες και ευωδιές η ποίηση του Λόρκα, φέρνει στο γυμνούς αρχαίους έρωτες, νύμφες που χωρεύουν στο φεγγαρόφωτο, μυθικά άλογα, ταύρους και ψάρια. Το αίμα και ο θάνατος, συνυφασμένα με την ποίησή του, είναι εδώ θεμελιώδη και αναπόσπαστα δεμένα με τη ζωή. Δεν μας τρομάζουν. Βρίσκονται ολόγυρά μας γαλήνια, ανάλαφρα θαρρείς, σαν θρόισμα στα φύλλα της λεύκας. Οι άνθρωποι που παίζουν κιθάρα είναι οι ίδιοι που κραδαίνουν ματωμένα μαχαίρια, το άγριο πάθος συμπορεύεται με τον τρυφερό ρομαντισμό…
Τα ποιήματα του Λόρκα, λυρικά, ονειρικά, με μουσική δομή και υπαινικτικό λόγο, περιβάλλουν τον αναγνώστη με μαγεία. Οι στίχοι του, εμπνευσμένοι από το ισπανικό δημώδες τραγούδι με αραβικές επιρροές, έχουν ένα μυστηριακό νεοανατολικό χρώμα.