ΝΑΠΟΛΗ
ΝΑΠΟΛΗ
Από τη θρησκεία στην παρανομία και από τη μουσική στα παιχνίδια, το πορώδες είναι "ένας νόμος που δεν έχει ακόμη αποκρυπτογραφηθεί", μέσω του οποίου, με τη μια εικόνα να διαδέχεται την άλλη, ο Βάλτερ Μπένγιαμιν και η Άσια Λάτσις αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα της Νάπολης. Σε αυτό το σύντομο και διαφωτιστικό δοκίμιο, γραμμένο στο Κάπρι το 1924, σκιαγραφείται μια πόλη που δεν ανάγεται σε εκείνη την οποία περιέγραφαν οι τουριστικοί οδηγοί της εποχής (αλλά πιθανώς ούτε και οι σημερινοί, παρά τις αναμφισβήτητες αλλαγές που έχουν υπάρξει), παραπέμπει όμως στο ρυθμικό μοντάζ που θα σημαδέψει το λογοτεχνικό ύφος του Γερμανού φιλοσόφου αλλά και την ιδιαίτερη θεατρική αντίληψη της Λετονής μπολσεβίκας ηθοποιού και σκηνοθέτριας. Ημέρα και νύχτα, παιδικότητα και γηρατειά, αθλιότητα και πλούτος εδώ δεν διαχωρίζονται, αλλά εμποτίζουν και ανακατεύονται απροσδόκητα με τα αντίθετά τους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)