ΑΛΙΡΡΟΗ
ΑΛΙΡΡΟΗ
Δεν υπάρχει πιο σκληρή, πιο αδιέξοδη, πιο βασανιστική φυλακή από έναν καθρέφτη. Σε μια τέτοια φυλακή η Αλιρρόη βρίσκεται ξαφνικά αιχμάλωτη και καλείται να ζήσει όλες τις εποχές του εαυτού της. Μέσα από τους στίχους της ποιητικής σύνθεσης του Γιώργου Δελιόπουλου, η Αλιρρόη, μια μορφή ρευστή σαν τη θάλασσα, αρνείται, θυμώνει, βλασφημεί, αποδέχεται την ήττα, βάζει τα κλάματα, απογοητεύεται, ώσπου τολμάει να κοιτάξει στον καθρέφτη το μηδέν της –το ίδιο μηδέν που φοβόμαστε όλοι μας– κατακόρυφα, σαν να κοιτάζει προς τα κάτω το κενό.
Οικογένεια: Θέατρο, Ποίηση
Ομάδα: Ποίηση
Κατηγορία: Ελληνική Ποίηση
Υποκατηγορία: Νεοελληνική ποίηση