ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

Στον Λόγο για Ελληνική Γλώσσα, Λόγο για Ελληνική Παιδεία του καθηγητή Καζάζη αναλύεται ο κρίσιμος ρόλος δύο φαινομένων, του ιδιότυπου αρχαιοελληνικού αλφαβήτου και της ιδιόμορφης αρχαίας ελληνικής γλώσσας.
Με την επινόηση που έγινε επί ελληνικού εδάφους ενός νέου τύπου αλφαβήτου (σε αντιδιαστολή προς όλα τα προηγούμενα ανατολικού τύπου αλφάβητα), στήθηκε η γέφυρα που επέτρεψε το πέρασμα της ανθρωπότητας από τη φάση της προφορικότητας στον γραμματισμό. Ήταν, ειδικότερα, αυτή η προϋπόθεση που επέτρεψε τη δημιουργία για πρώτη φορά τόσο των εννοιών του “Κειμένου” και της “Λογικής” όσο και της ελληνικής εκδοχής ενός πλήρους φάσματος γραμματολογικών γενών και ειδών (:του Έπους, της Λυρικής Ποίησης, του Δράματος, της Ιστοριογραφίας, της Ρητορικής, και της Φιλοσοφίας), που γνώρισαν έκτοτε παγκόσμια διάχυση και έθεσαν τα όρια του Λογοτεχνικού Φαινομένου για την παγκόσμια λογοτεχνία – όπως εξακολουθεί να καλλιεργείται ως σήμερα.
Η ύπαρξη, εξάλλου, του οριστικού άρθρου μέσα στον μηχανισμό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας (μοναδικού στοιχείου, διότι απουσίαζε και από τη λατινική και από άλλες συγγενείς γλώσσες), σε συνδυασμό προς την γενικότερη αρχαιοελληνική τόση για αφαιρετικότητα, απέβη ένα αξονικής σημασίας εργαλείο για τη συγκρότηση της σκέψης: διότι ήταν αυτό που επέτρεψε τη γένεση του αφηρημένου λεξιλογίου, το οποίο με τη σειρά του πυροδότησε τη δημιουργία της αρχαίας επιστημονικής σκέψης. Και ήταν αυτό που, μέσα από τις μεταφραστικές διεργασίες της Αναγέννησης, γνώρισε την ελληνική σκέψη στη Δύση και της έδωσε το πλεονέκτημα να δημιουργήσει τον δικό της 17ο αιώνα – τον αιώνα της Επιστήμης. Της επιστήμης ως γενικού νομίσματος της παγκόσμιας σκέψης. Έχει αυτονόητη αξία να αναδεικνύεται σήμερα η καταστατική αυτή ιδιοτυπία της Δύσης, μέσα στον παγκοσμιοποιημένο ανταγωνισμό των τόσο διαφορετικών ιδεολογιών και νοοτροπιών της αναδυόμενης Ανατολής.