ΤΟ ΒΥΣΣΙΝΙ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ
ΤΟ ΒΥΣΣΙΝΙ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ
Ο Ροδοκανάκης δεν κατέχει μια περίοπτη θέση στην παλαιότερη πεζογραφία του τόπου μας, παρά τις ποιητικές ευωδιές της πρόζας του, τις περίκομψες φράσεις του, τις σπάνιες και διαλεγμένες λέξεις του, το εξωραϊσμένο ύφος του. Κι αυτό γιατί το περιεχόμενο των πεζογραφημάτων του δεν το αντλούσε από την αστείρευτη λαϊκή πηγή. Δεν συμμερίστηκε την αγωνία, τα πάθη, τους καϋμούς και τα προβλήματα των συνανθρώπων του. Όλο του το έργο είναι η έκφραση της ατομικής ιδιορρυθμίας του. Κι όταν πήγαινε πιο πέρα δεν ξεχνούσε ότι σκοπός του είναι η θήρα του ωραίου, όχι του ωραίου της ζωής, αλλά του τεχνουργημένου ωραίου, αυτού που θα έφερνε ηδονή στο νου σύμφωνα με τις αντιλήψεις του αισθητισμού, που ο κυριότερος εκπρόσωπός του στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία ήταν ο Όσκαρ Ουάιλδ (1856 -1900), και στην ελληνική ο Κ. Χρηστομάνος. Η "τέχνη για την τέχνη", όταν χρησιμοποιήθηκε ως βασικός κανόνας δημιουργίας και ο δημιουργός του έκλεισε ερμητικά τις κεραίες του στα πύρινα ρεύματα της ζωής ποτέ δεν απέδωσε μεγάλα έργα, παρά σε πολύ μεγάλους ταλαντούχους καλλιτέχνες.