ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ

Βράδυ της 3ης Απριλίου του 1917. Μόλις το τρένο πέρασε από τη Ropsha, έναν οικισμό στα νοτιο-δυτικά του Πέτρογκραντ, ο Lenin ήπιε μία γουλιά από το τσάι του και ακούμπησε το κεφάλι στο παράθυρο. Τα φώτα της πόλης φαίνονταν πια καθαρά. Σε λίγη ώρα θα πατούσε το πόδι του στον κεντρικό σταθμό, όπου τον περίμεναν κάποιοι φίλοι. Σκέφτηκε ότι η αγωνία πια τελείωνε και σε λίγες μέρες θα ξεκινούσε το μεγάλο πλάνο που χρόνια τώρα σχεδίαζε. Ένα ακαθόριστο χαμόγελο σχηματίστηκε στο τραβηγμένο από το μεγάλο ταξίδι, πρόσωπό του. Ο Lenin χαμογέλασε και το χαμόγελό του αυτό έσπρωξε την ανθρωπότητα πιο βαθειά στο πεπρωμένο της… Η Γερμανία και η Ρωσία ήταν στα αντίπαλα στρατόπεδα του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου. Ο Κάιζερ επιζητούσε με κάθε τρόπο τη διάλυση του ήδη αποδυναμωμένου ρωσικού στρατού, ώστε να απελευθερώσει τα γερμανικά στρατεύματα από το ανατολικό μέτωπο και να τα χρησιμοποιήσει για την εξουδετέρωση των δυτικών του αντιπάλων. Η Ρωσία είχε αναρίθμητες απώλειες μέχρι το 1917 και η Προσωρινή Κυβέρνηση που είχε προκύψει μετά την επανάσταση του Φεβρουαρίου του έτους αυτού, υποσχόταν ότι θα κρατούσε τη χώρα μέσα στον πόλεμο, στο πλευρό της Αντάντ. Ο Lenin, όμως, που βρισκόταν εξόριστος στην Ελβετία, πίστευε ότι ο πόλεμος αυτός γινόταν για το ξαναμοίρασμα του κόσμου ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές αυτοκρατορίες της εποχής και ήθελε να οργανώσει τη σοσιαλιστική επανάσταση και να αποτραβήξει τη χώρα του από τον πόλεμο. Ο Κάιζερ, λοιπόν, είχε στα χέρια του ένα μοναδικό χαρτί: να βοηθήσει τον Lenin, δηλαδή έναν υπήκοο μίας χώρας εχθρικής προς τη Γερμανία, να περάσει μέσα από γερμανικό έδαφος για να φτάσει στη Ρωσία και, στη συνέχεια, να χρηματοδοτήσει τη σοσιαλιστική επανάσταση στη χώρα αυτή, αποσκοπώντας στην υπογραφή ξεχωριστής συνθήκης ειρήνης με τη Ρωσία. Η ιστορία εξελίχθηκε κατ’ αυτόν ακριβώς τον τρόπο. Τόσο ο Κάιζερ, όσο και ο Lenin πίστευαν ότι εξυπηρετούσαν τέλεια τα σχέδιά τους. Ο Κάιζερ ήθελε να κερδίσει τον πόλεμο και ο Lenin να οργανώσει την επανάσταση. Και οι δύο ήλπιζαν να αλλ