ΣΤΡΟΦΟΣΚΟΠΙΟ
ΣΤΡΟΦΟΣΚΟΠΙΟ
Καθόμουνα στην αμμουδιά, στο Κίνι και χάζευα το πέλαγος, όταν ο άγνωστος εκείνος ήρθε και μου μίλησε.
Απ' το πρωί, παρ' όλη τη ζέστη του Αυγούστου, είχα γυρίσει όλη τη Σύρα, με νοικιασμένο αυτοκίνητο, σχεδόν τρεις φορές.
Στην αρχή με κάποια δυσκολία, αργότερα πιο εύκολα, πήγα ξανά σ' όλα εκείνα τα μέρη που μαζί τους με δένανε ένα σωρό αναμνήσεις.
Πέρασα από το σπίτι που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Μέσα δεν τόλμησα να μπω. Τώρα έχει γίνει ξενώνας.
Έκανα με τα πόδια τη διαδρομή από το σπίτι ως το δημοτικό σχολείο που πήγαινα κάποτε κι ύστερα τη διαδρομή ως το γυμνάσιο και το λύκειο. Μάλιστα, τότε, μου ήρθε να ορμήσω και να χαιρετήσω με εγκαρδιότητα κάποιον περαστικό, που μου φάνηκε ολόιδιος με εκείνον τον καθηγητή μας των λατινικών, μα δίστασα. Και ευτυχώς! Διότι, όπως όλοι ξέραμε, ο καθηγητής μας των λατινικών είχε πάνω από δέκα χρόνια πεθαμένος. [...] (Από την έκδοση)