ΑΘΩΕΣ ΛΟΓΟΚΛΟΠΕΣ
ΑΘΩΕΣ ΛΟΓΟΚΛΟΠΕΣ
Αντιμετωπίζω ζωή την αφθονία που γεννάει στον άνθρωπο η καρδιά ζυγίζοντας στη σκέψη τη γεμάτη αστέρια νύχτα κολλημένη στο μέτωπο σαν ένδειξη σφαγής [...] (Από την έκδοση) Κάτω από τον άδειο ουρανό Πηγαίνοντας τον ερχομό μου Αντιμετωπίζω ζωή Ακούγεται το φεγγάρι Υπάρχω έναν τρόπο Έχει λιγοστέψει η ζωή Με ανήκω έναν αιώνα Φώναξα τη νιότη Δακρύζω όνειρο Παρεισφρέοντας στη σκέψη Κοιμάμαι τη ζωή Το χρόνο έρχομαι Έμπλεο χελιδόνια Είμαι πιο πέρα τη μοναξιά μου Περάσματα θανάτου Βραδιάζει κι η φωνή των όντων Φυσάει ένας θάνατος Σαν το Θεό Συνεχίζοντας τον ουρανό Εμφανίστηκε στο δάσος Με ανοιχτή ήρθα τη μέρα Από πολύ χρόνο γυρνώντας Να ελπίζεις τον άνθρωπο Στην πλατεία τ' ουρανού Με τα δεσμά του ονείρου Παμμήτωρ Γη Είμαι με τα λουλούδια Πηγάζουν τον εαυτό τους Γυρνούσαν το τέλος τους Στην άκρη του δρόμου Εκείνη την εποχή Πρώτα πέρναγες από τον ήλιο Στην πηγή της σιωπής Αυτό που γεννήθηκε τη ζωή Κομπάζοντας για το παρελθόν Σταμάτησε ο άνεμος Τώρα που η μνήμη Πηγαίνεις τον χρόνο Και είναι εγκατάλειψη Γέρνεις; Τραγούδια ήμουν Γαλήνιος είναι ο ουρανός Θα βρεθείς στο λάκκο Φρόντιζε να υπάρξεις Έχω ανοιχτεί τον ήλιο Βουτάνε στην άβυσσο Αναγνωρίστηκε η αλήθεια Μενεξεδένιος είναι ο άνεμος Θέλω να έρθω με τον ήλιο Πέφτοντας το φως Και υπάρχω μέσα μου Η ζωή εγγονίζεται Τον καιρό εκείνο Ξημέρωσε η μέρα Ακούμπησε την καρδιά σου Μωσαΐζουν τον κόσμο Αποστάζω το όνειρό μου Με τόσα πελάγη Και στο βλέμμα σου είναι χρώματα Ένα σμήνος πουλιά Αυτό που αναλίσκεσαι Διαισθάνεσαι με εγκαρτέρηση Για να πατήσει ο νέος χρόνος Έχω έρθει στη ζωή το στοχασμό Είσαι την καρδιά σου σιωπηλή Είναι επιστροφή η θεός Έγινε φεγγάρι η λύπη μου Είναι μονάκριβη και λυπημένη η αίσθηση Βγήκε η απόφαση Ανάβω από χθες μνήμη Περνάω ζωή Άνοιξε την Άνοιξη Μαγεύομαι τη ζωή
Οικογένεια: Θέατρο, Ποίηση
Ομάδα: Ποίηση
Κατηγορία: Ελληνική Ποίηση
Υποκατηγορία: Νεοελληνική ποίηση