ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΕΣΟΧΩΝ
ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΕΣΟΧΩΝ
"Η ΟΔΥΝΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ":
Στα μύχια της ψυχής μου
εντρυφεί μια απόπειρα πλήρωσης του "είναι".
Στην κρούστα του δέρματός μου δοκιμάζω
μια άλλη συνταγή αισθήσεων
που με στροβιλίζει.
Άνεμε, κάνε με κουβάρι και εκτίναξέ με.
Ουρανέ, κάνε με ταξιδιάρικο σύννεφο
και απογείωσέ με.
Ζωή, γίνε ποτάμι και παράσυρέ με.
Πάθος, γίνε καταλύτης και διάλυσέ με.
Πλανήτη, κάνε με μισόγεμο φεγγάρι και συμπλήρωσέ με.
Θεέ, γίνε συγκλονισμός και λύτρωσέ με.
Αγάπη, γίνε θάνατος και ανάστησέ με.
Ποίηση, γίνε παραληρηματική παραίσθηση
και επισύναψέ με σε μια γλώσσα
που κανείς πια δεν καταλαβαίνει.
Οικογένεια: Θέατρο, Ποίηση
Ομάδα: Ποίηση
Κατηγορία: Ελληνική Ποίηση
Υποκατηγορία: Νεοελληνική ποίηση