ΔΑΚΡΥΓΟΝΟ
ΔΑΚΡΥΓΟΝΟ
Μη λαχανιάζεις. Ακούγεσαι. Και αν δεν μπορείς, κόψ' το το ρημάδι. Αχ, τι μου λες πως δε σε φτάνω. Πήρα ψηλότερο σκαμπό. Αυτό έχει και ρόδες. Να μάθω και να χορεύω. Αφού όλο έλεγες πως θα με μάθεις, και ακόμα σου πατάω το πόδι. Και όχι έτσι όπως συνηθίζεται στον Ησαΐα. Εκείνο είναι για το θεαθήναι. Εδώ, να σε ακούω να γρυλίζεις. Όταν ακούσω φωνή θα σταματήσω και θα σηκώσω τα χέρια. Να δεις ανάστημα. Αν μου 'δινες ένα τσιγάρο, θα το κατέβαζα το χέρι, δε λέω. Το ένα ε, το άλλο πάντοτε κάτι θα προσπαθεί να φτάσει. Μη χαίρεσαι, δεν τα καπνίζω δυό δυό. Θα στο πληρώσω, για να μη λες πως σου χρωστάω κιόλας. Βγάλε από την τσάντα μου λεφτά και χαρτομάντιλα. Αυτός ο καπνός σου, πάντοτε με ενοχλούσε. [Από την έκδοση]
Οικογένεια: Θέατρο, Ποίηση
Ομάδα: Ποίηση
Κατηγορία: Ελληνική Ποίηση
Υποκατηγορία: Νεοελληνική ποίηση