ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΕΔΕ - Ν.Δ. 356/1974 ΚΑΙ Η ΑΝΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΚΔΔ, ΑΡΘΡΑ 216-230 (Γ΄ ΒΙΒΛΙΟΔΕΤΗΜΕΝΗ ΕΚΔΟΣΗ)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΕΔΕ - Ν.Δ. 356/1974 ΚΑΙ Η ΑΝΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΚΔΔ, ΑΡΘΡΑ 216-230 (Γ΄ ΒΙΒΛΙΟΔΕΤΗΜΕΝΗ ΕΚΔΟΣΗ)
Το δίκαιο, ως βασικά ετερόνομη ρύθμιση της εξωτερικής συμπεριφοράς των ανθρώπων, με χαρακτήρα όχι μόνο κανονιστικό-ρυθμιστικό αλλά και επιτακτικό-εξουσιαστικό, δηλαδή καταναγκαστικό, δεν νοείται χωρίς την ύπαρξη ενός μηχανισμού καταναγκασμού, ικανού να επιβάλλει την τήρηση των δικαιικών επιταγών. Τέτοιος μηχανισμός είναι κατεξοχήν το κράτος, που διαθέτει το «μονοπώλιο του καταναγκασμού» και το οποίο, ως πηγή του δικαίου, επιφορτίζεται με την επιβολή και διατήρηση της τάξης, ώστε εξασφαλίζοντας την ειρηνική κοινωνική συμβίωση να πραγματοποιεί και τους εκάστοτε ιστορικούς σκοπούς του.
Όπως αναφέρει ο Α. Μάνεσης, «δίκαιο και κράτος είναι ουσιαστικά, δύο όψεις του ίδιου κοινωνικού φαινομένου» και, επομένως, το δίκαιο συνυφαίνεται με το κράτος που του εξασφαλίζει την τήρηση των κανόνων δικαίου με τον μηχανισμό καταναγκασμού και, γενικότερα, την επιβολή της εξουσίας του σε έναν συγκεκριμένο κοινωνικό σχηματισμό. Για τον σκοπό αυτό, το κράτος διαμορφώνει συγκεκριμένους θεσμικούς μηχανισμούς, που έχουν ως στόχο την επιβολή του δικαίου και την καλλιέργεια μιας σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ του κράτους και του πολίτη και ένα αίσθημα δικαιοσύνης.
Στο πλαίσιο, όμως, της καταναγκαστικής επιβολής του δικαίου είναι δυνατόν να υπάρξει προσβολή των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των πολιτών, τα οποία διαμορφώνουν ένα προστατευτικό πλαίσιο για τον πολίτη, εξασφαλίζοντας αφενός τη δυνατότητα να αναπτυχθεί και να ολοκληρωθεί, βιολογικά, κοινωνικά, πνευματικά και οικονομικά και αφετέρου περιορίζουν την κρατική εξουσία από παράνομες και καταχρηστικές επεμβάσεις στον χώρο προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)